ΑΡΓΩ …. ΛΑΤΕΡΝΑ & Α(σχετο)ΦΙΛΟΤΙΜΟ

ΑΘΗΝΑ: Μουσείο Ακροπόλεως….ένας και εγώ ανάμεσα στις χιλιάδες των επισκεπτών. Εντυπωσιασμένος από αυτό που έβλεπα και δεν πίστευα.

Δεν μιλώ για τα εκθέματα (!!..), αυτά σαν Έλληνας και Αρχιτέκτονας λίγο ως πολύ τα γνώριζα, αλλά για την ποιότητα του εκθεσιακού χώρου και το επίπεδο πολιτισμού που εξέπεμπε (!!..), εφάμιλλο των εκθεμάτων.

Ξαφνικά ένιωσα περήφανος όχι μόνο για τα επιτεύγματα των αρχαίων προγόνων μου αλλά και για το καινούργιο, το σήμερα. Στην μιζέρια που ταλανίζει την χώρα ένα αστέρι ξεπρόβαλε από το τίποτα και φώτιζε την σύγχρονη πολιτιστική  καταχνιά (….)

ΑΘΗΝΑ: Οδός Ερμού….. μια πολύμορφη συρροή κόσμου για βόλτα και ψώνια.

Ανάμεσα τους ένα πολύχρωμο μωσαϊκό από ευκαιριακούς επαγγελματίες και πλανόδιους μικροπωλητές.

Μουσικές μπάντες, ζογκλέρ, πρωτότυπες ατραξιόν με στοιχειωμένα ανδρείκελα, είχαν αναλάβει ζητώντας την όποια οικειοθελή  πληρωμή (!!..) να μας διασκεδάσουν.

Κάπου εκεί γύρω (μόνιμη παρουσία στην περιοχή) ένα θλιβερό απομεινάρι μίας άλλης εποχής… ένα κακοποιημένο δείγμα λατέρνας …το θρυλικό κουρδιζόμενο χειροκίνητα και μεταφερόμενο από τον οργανοπαίκτη μουσικό όργανο, μοναδικό για την εποχή του, λατρεμένο για τις χαρές και τις στιγμές διασκέδασης που προσέφερε μαγικά στους λάτρες και οπαδούς του.

Συντροφιά του ένα κακόηχο και φάλτσο μονότονο νιάά… νιάά… νιάά… (υποτίθεται τραγούδι) που έβγαινε από το στόμα ενός γραφικού γεράκου (ιδιοκτήτη του) συντρόφευε το μουσικό γρατσούνισμα που άφηνε η φθαρμένη μαγική κυλινδρική καρδιά του, κάθε φορά που γύριζε η μανιβέλα.

Όλοι γέλαγαν και διασκέδαζαν με το θέαμα και μόνο κάποιοι ελάχιστοι οι περισσότεροι ηλικιωμένοι, νοσταλγοί του παρελθόντος, θυμόντουσαν κάποιους τους πραγματικούς οργανοπαίχτες σαν αυτούς που ενσάρκωσαν στην οθόνη ο Αυλωνίτης και ο Φωτόπουλος. 

Στους περισσότερους όμως, μαζί και μένα, μας είχε μείνει το αστείο νιάά…νιάά…νιάά…

ΒΟΛΟΣ: Βράδυ…. βάδισμα βόλτα στην παραλία… και ξαφνικά μέσα και πάνω στα βρώμικα νερά του λιμανιού, σε μια ατμόσφαιρα γεμάτη ενοχλητικές αναθυμιάσεις από τους υπονόμους, ανάμεσα σε πλαστικές σημαδούρες και κάβους ελλιμενισμού σκαφών αναψυχής, χαμένη μέσα στα φώτα του κυματοθραύστη και πιο πίσω των απέναντι οικισμών, κομπλεξικά εξαφανισμένη δίπλα στα σύγχρονα ιστιοφόρα και πολυτελή σκάφη …ωιμέ η ΑΡΓΩ…

Φάνταζε εγκαταλειμμένη σαν σκελετωμένο κουφάρι ναυαγίου, με κάποια κουρέλια που μοιάζανε σημαίες και λάβαρα πλαισιωμένα από ένα …άθλιο ξερό… κάποτε λουλούδινο στεφάνι.

Θλιβερή επανεμφάνιση της σύγχρονης ΑΡΓΟΥΣ πιστού αντιγράφου του μυθικού πλοίου. Του πλοίου που η πόλη αναζητώντας την καταγωγή της κατάφερε να υλοποιήσει, αναθέτοντας την κατασκευή στους πιο κατάλληλους και επιστημονικά έμπειρους ναυπηγούς, οι οποίοι ακολουθώντας πιστά τις τότε μεθόδους ναυπήγησης, το κατάφεραν (!!..).

Το υπέροχο όμως αυτό κατασκευαστικό επίτευγμα ακολουθεί πιστά τον δρόμο της αυτοκαταστροφής, αυτό που και στο παρελθόν έχω ονομάσει ….σύνδρομο του Βόλου (!!..).

Ότι ωραίο σε αυτή την πόλη καινούργιο η παλιό, καινοτόμο η κλασικό οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια σε μαρασμό, εξαφάνιση.

Λες και οι αρμόδιοι παράγοντες να θέλουν να εκδικηθούν τον τόπο για την ιστορία, την φήμη και τις φυσικές ομορφιές του.  

Με θλίψη αλλά και ανάμεικτα συναισθήματα θυμού, αγανάκτησης, ντροπής και δεν ξέρω τι άλλο….συνέχισα τον δρόμο μου φέρνοντας στον νου στιγμές των προηγούμενων ημερών όταν κάποια περήφανα ιστιοφόρα σκάφη καταδέχτηκαν να δέσουν για λίγες μέρες σε αυτό το λιμάνι και να ρίξουν άγκυρες στα νερά του.

Και η ΑΡΓΩ ανάμεσά τους όχι όμως όπως της άρμοζε ηγεμονικά σαν σύμβολο της πόλης, αλλά σαν….την λατέρνα του γεράκου…. που πιο πάνω ανέφερα.

Περίφημο δείγμα πολιτισμού….κάποτε…το καταντήσανε…σήμερα στις μέρες μας….να γυρίζει άσκοπα σαν περιφερόμενος θίασος και από άρμα μυθικής περιπέτειας να προσπαθεί δίχως αιτία, να αναδειχθεί να προκαλέσει την προσοχή.

Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά (!!..) και ποιος δεν θυμάται την παρωδία του πρώτου της σύγχρονου ταξιδιού….προς την Αλβανική Κολχίδα….. 

Δεν υπάρχουν σύγχρονοι Αργοναύτες, δεν θα ήταν άλλωστε δυνατόν, όσο και αν θέλουν να μας πείσουν κάνοντας εμφανίσεις και δηλώσεις, προσπαθώντας να καπηλευθούν αρμοδιότητες και τίτλους.

Δεν είναι η αναγνωσιμότητά τους εκείνο που πρέπει να απασχολεί, άλλωστε και οι ίδιοι μιλούν για εθελοντισμό. Πρώτιστη μέριμνα και φροντίδα η αξιοπρεπής καταξίωση της σύγχρονης ΑΡΓΟΥΣ σαν έμβλημα και σημείο αναφοράς της πόλης και της ιστορίας της.

Ας περιοριστούν στο ...εθελοντές αγωγιάτες... ενός αναπλασμένου μυθικού σκάφους μνημείου …τιμή τους είναι…και ας αφήσουν την ιστορία να γράψει και να φανεί μέσα από το ομοίωμα της ΑΡΓΟΥΣ…

Φαντάζεστε στο Μουσείο της Ακρόπολης αλλά και πάνω στον βράχο δίπλα στα μνημεία να κυκλοφορούσανε σύγχρονοι αρχαίοι Αθηναίοι (!!..)

Τα εκθέματα εντυπωσιάζουν με την παρουσία και την εμφάνισή τους τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει η φαντασία (!!..)

Το επιχείρημα της ΑΡΓΟΥΣ είχε πλήρη επιτυχία σαν σύλληψη και κυρίως σαν εκτέλεση, τείνει όμως στην ...αυτοκαταστροφή... από την ΑΣΧΕΤΗ διαχείριση της ύπαρξης και παρουσίας της (!!..).