ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΟΙ (N3) ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ……ΤΟΝ ΧΑΒΑ ΤΟΥΣ

(Δημοσιεύτηκε στις 9/12/09 στην εφημερίδα ΘΕΣΣΑΛΙΑ)

Ένα τυχαίο συναπάντημα ήταν η αιτία να μάθω για την συνάντηση που είχε ορισθεί να γίνει και που έγινε τελικά κάποιο απόγευμα στο Δημαρχείο για ενημέρωση των δύσμοιρων πολιτών αυτής της πόλης σχετικά με τους υπό κατασκευή ποδηλατοδρόμους. Όπως είναι γνωστό το θέμα αυτό απασχόλησε και απασχολεί την πόλη εδώ και μήνες προκαλώντας συντριπτικό ποσοστό αρνητικών αντιδράσεων εκ μέρους των πολιτών και συγκεκριμένα για τον σχεδιασμό, την κατασκευή και κυρίως …..το πνεύμα αυταρχισμού, αδιαλλαξίας και απολυταρχίας….που διακατείχε και διακατέχει τους υπεύθυνους.

Απόδειξη ο χρόνος και ο τρόπος που έγινε το κάλεσμα αυτό. Στην τελική φάση σχεδόν του έργου και μετά από την μαζική και έντονη κατακραυγή μην μπορώντας να κάνουν αλλιώς, αναγκάστηκαν με μια απλή και αιφνιδιαστική ανακοίνωση να παρουσιάσουν το έργο. Αποτέλεσμα, πάρα πολλοί να μην το πληροφορηθούν και κατά συνέπεια να μην συμμετάσχουν στη συζήτηση οι εμπνευστές –κατασκευαστές του έργου, θέλοντας να ρίξουν στάχτη στα μάτια και ακολουθώντας πάγια τακτική που την έχουμε ξαναδεί και σε άλλα έργα και για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, αποφάσισαν να κάνουν μια παρουσίαση ρουτίνας [με καθυστέρηση όμως αρκετών μηνών] και ενώ το έργο κοντεύει να τελειώσει. Μπήκαν λοιπόν στην αγγαρεία να προκαλέσουν δημόσια συζήτηση [κατοχυρώνοντας έτσι διαδικαστικά την θέση τους] για να ενημερώσουν κατόπιν εορτής τους ενδιαφερόμενους ,αποβλέποντας περισσότερο σε μια τυπική και παρά ουσιαστική διαδικασία.

Δέκα γραμμές στον τύπο ανακοίνωναν το γεγονός και από εκεί και πέρα όσοι πιστοί προσέλθετε. Αποτέλεσμα η μικρή προσέλευση-συμμετοχή και κυρίως….η απουσία καθοριστικών παραγόντων της πόλης….[όπως Πανεπιστήμιο-Επιμελητήριο-Συνοικιακά συμβούλια κλπ] από την συζήτηση.

Κύριος ομιλητής –παρουσιαστής ο Δήμαρχος. Πρέπει να παραδεχτώ ότι η προσπάθειά του να παρουσιάσει .το κοράκι σαν κύκνο.. αρκετά φιλότιμη για το επιδιωκόμενο, όχι όμως και για τον ίδιο σαν Αρχιτέκτονα και νομίζω πως το ξέρει και ο ίδιος. Αλλιώς ας δηλώνει μόνο πολιτικός.

Επικαλέστηκε για να αποδείξει το αυτονόητο αποτυχημένες προσπάθειες προηγούμενων Δημοτικών αρχών, βιβλιογραφίες, μελέτες καθηγητών Πανεπιστημίων, παραδείγματα πόλεων του εξωτερικού, επίσης ανέφερε διάφορα ονόματα απασχοληθέντων με το θέμα μεταξύ αυτών και αυτό της νυν  υπουργού περιβάλλοντος Μπιρμπίλη [πιθανόν ίσως για να δώσει έμφαση στα λεγόμενα του]. Όλα αυτά για να πείσει ότι η δημιουργία ποδηλατοδρόμων ήταν και είναι απαραίτητη για την σύγχρονη λειτουργία της πόλης. Ποιος έχει αντίρρηση; Εκεί που διαφωνούμε κάθετα είναι ο σχεδιασμός και ο τρόπος κατασκευής που επιχειρείται και κυρίως το πνεύμα αδιαλλαξίας που διακατέχει τους αρμοδίους.

Επιχειρούνε…..τώρα!!!!... είπε και υποστήριξε για να καταλήξουνε σε κάποιας μορφής αποτέλεσμα…..όταν δηλαδή και αν και όπως…Όμως δεν είναι δυνατόν να γίνεται ..δημόσια παραδοχή πειραματισμού … όταν με το πραγματοποιούμενο έργο αλλάζει η μορφή της πόλης με μόνιμες χονδροειδείς ακαλαίσθητες κατασκευές και δαπανώνται άσκοπα μεγάλα χρηματικά ποσά αλλά χάνεται και πολύτιμος χρόνος από την ζωή μας.

Όταν αλλού, μέσα σε μια σπίθα δέκα (10) χρόνων ,πόλεις [όπως για παράδειγμα η Βαρκελώνη] αλλάζουν μορφή προσφέροντας ιδανικές συνθήκες διαβίωσης στους ευτυχείς-τυχερούς κατοίκους τους, σε μας τα γεγονότα παραπέμπουν στην εποχή ανακάλυψης του τροχού και όχι μόνο. Έχοντας πληθώρα χρηστικών παραδειγμάτων εξέλιξης, οι διαχειριστές των κοινών μας, επηρεασμένοι από άμετρο εγωισμό και μετριότητα όμως γνώσεων κάνουνε τους εξερευνητές και εφευρέτες προσπαθώντας να βρούνε λύσεις που σε άλλους αποτελούν καθημερινή ρουτίνα.

Από το έργο ποδηλατοδρόμοι Βόλου [όπως επιχειρείται] …λείπει η φαντασία και κυρίως η ψυχή η ζωή…. Κυκλοφορώ με ποδήλατο είναι έμπνευση ζωής, επέκταση της σωματικής κίνησης, επαφή με το περιβάλλον την φύση γενικά αλλά και με τους συνανθρώπους. Είναι το αίσθημα της ελευθερίας που σε κάνει να διαφέρεις ,να μην έχεις όρια και δεσμεύσεις ,να πηγαίνεις όπου θες, να μετακινείσαι και όχι να μεταφέρεσαι, να αισθάνεσαι ζωντανός-δυνατός κάθε φορά φθάνοντας στον προορισμό σου.

Κινούμαι με ποδήλατο… δεν είναι μόνο, κάνω μια βόλτα ένα περίπατο η διαμαρτύρομαι για την μόλυνση του περιβάλλοντος η συμμετέχω σε ετήσιες επετειακές γιορτούλες για να δουν οι άλλοι το ωραίο μου ακριβό ποδήλατο, τα αξεσουάρ κλπ και μετά να επιστρέφω στο πανάκριβο φετίχ μου,…..αντικείμενο και απόδειξη καταξίωσης!... το αυτοκίνητο……

Ποδηλατώ!...ελεύθερη κίνηση με ιδιαίτερη αφετηρία και προορισμό για τον καθένα, κατά συνέπεια είναι βασικό ο χώρος κίνησης να μην μπορεί να είναι συγκεκριμένος και περιορισμένος, είναι κάτι αντίστοιχο-παρόμοιο με το περπατώ!... άλλωστε και στις δύο κινήσεις χρησιμοποιώ τα πόδια άρα το σώμα μου, διαφέρει μόνο το πεδίο ενέργειας.

Τα προβλήματα!.. κοινά και στις δύο περιπτώσεις δημιουργούνται από την άθλια κατάσταση των δρόμων αλλά και των πεζοδρομίων, κυρίως όμως από την αφόρητη παρουσία και επικίνδυνη κίνηση των αυτοκινήτων και μοτοποδηλάτων.

Εκεί λοιπόν θα έπρεπε να εστιαστούν οι προσπάθειες εύρεσης λύσεων…στην υπερπαρουσία αυτοκινήτου- μοτοποδηλάτου….  

Όλα αυτά που περιγράφω και υποστηρίζω είναι απόψεις δικές μου, ενός Αρχιτέκτονα και όχι μόνο επειδή τυχαίνει να είμαι λάτρης της κίνησης με ποδήλατο, φανταστείτε πόσα ακόμη θα μπορούσαν να έχουν διατυπώσει και δεκάδες άλλοι αν τους είχε ζητηθεί η γνώμη ..ΠΩΣ;.. μα υπό την μορφή προκήρυξης ενδιαφέροντος ευρείας συμμετοχής σε διαγωνισμό με θέμα …κίνηση με ποδήλατο στην πόλη του Βόλου …. Δεν επιτρέπεται δεοντολογικά αλλά και σημασιολογικά οι μελέτες αυτές να εκπονούνται, σε κλειστό αμφιβόλου κατάρτισης και ποιότητας κύκλωμα, από την οποιαδήποτε τεχνική υπηρεσία ενός οργανισμού τοπικής αυτοδιοίκησης, όσο και αν αυτή απαρτίζεται από καταξιωμένους επιστήμονες. Ο ρόλος των επιστημόνων αυτών θα έπρεπε ίσως να περιορίζεται σε συμβουλευτικό και μόνο. Έργα διαχρονικά αυτής της μορφής λόγω της πολυπλοκότητας των παραγόντων που εμπλέκονται δεν θα πρέπει να γίνονται πρόχειρα και ερασιτεχνικά, κυρίως θα έπρεπε να επιδιώκεται η επιλογή και η δυνατότητα εφαρμογής της καλύτερης πολυευρηματικής δυνατής λύσης. Ένα έργο σαν και αυτό είναι διαχρονικό και είναι γνωστό σε όλους ότι στην εποχή μας η τεχνολογία και ο τρόπος, τα μέσα, οι συνθήκες ζωής αλλάζουν με γρήγορους ρυθμούς.

Είναι τελείως άκαιρο -αναχρονιστικό να επιχειρούνται τέτοιου είδους μονολιθικές , χονδροειδείς ,αντιαισθητικές, ξεπερασμένες αλλά και κυρίως ακατάλληλες-επικίνδυνες κατάσκευές οι οποίες και σε τελική ανάλυση δεν εξυπηρετούν αφού δεν είναι χρηστικές.

Με την επιστολή αυτή δεν αποσκοπώ να ρίξω μομφή στην εργασία και τις ικανότητες κανενός, απλώς η πραγματικότητα και τα αποτελέσματα με οδηγούν σε κάποιες σκέψεις. Πιθανόν σε αυτό κύριο λόγο να έχει παίξει και το πολιτικοδημοσιουπαλληλικό καθεστώς και περιβάλλον εμπλοκής και εργασίας των μελετητών.